"yeni bi hikayeye başlamıyorum.
eskilere de devam etmiyorum.
şimdi, yeryüzündeki son sağır kulağa dahi ulaşan tüm mitolojik hikayeleri değiştiriyorum.


ben Laurana; nefesi nesiller önce tükenen kumral elf prensesi- yüzyıllar sonrasına ruhundan bir parça üfleyip yeniden doğan-


bu bi iç sorgusu, vicdan muhasebesi, insanın kendini yargılaması.


benim öykümde siyahlar ve beyazlar var, iyiler ve kötüler.
tek renk: kan. 
ya olmasaydı?


kumral ve güçlü Laurana, aczini belli eden tek bi hamle yapsaydı?
aşık olduğu adam, siması doğuştan tanıdık Tanis değil de bi başkası olsaydı?
peki ya Tanis, ihaneti mümkün kılıp Kitiara'ya dönseydi nefessiz, soluk bedenini ardında bırakmak yerine?
ne olurdu?


aslında 'insanlarım bencil ve duygusuz.' demeli tanrı.
'benim, mutlu olunabilecek diğer dünyaları düşlemekten bile korkan insanlarım var.' demeli..


ben Laurana; nefesi nesiller önce tükenen kumral elf prensesi- yüzyıllar sonrasına ruhundan bi parça üfleyip yeniden doğan-


şimdi, tüm mitolojik hikayeleri siliyorum; tekrar tekrar yaşamak için.
tüm harfleri siliyorum; her birinden yeni anlamlar doğurmak için.
ütopyaiçindeütopyakuruyorumkendidünyamıyakıyorumkendidünyamıkuruyorum.
şimdi- tanrı bensem eğer- tüm geçmişi siliyorum; tekrar yaratmak için."


gözlerini açtığında tek damla süzüldü- hissiyatsız bi bedenin gösterebileceği en mükemmel tepki, ağlamak-
aklının sağ kalan son yanına veda etti, yüzyıl sonra yeniden doğmak için.