" perde hafifçe aralandı.
uzun zamandır beklediği bahar gelmişti. 
ılıkça esen rüzgarı pembe bi koltuğun sol yanına davet etti.
adeti değildi porselen fincanlarda papatya çayları ikram etmek, 
bi bardak karışık meyve suyu koydu ortaya. 
ortaya, hileli olması ihtimal dahilinde olmayan bi tavla koydu -kural; her zara bi kahkaha.-


...


ağzını açtı bahar; Ocağın ortasında durup dururken esen, yorgun bi mevsimin soğuğundan arındıran, şaşırtan, gülümseten bi lodos esti.


avcunu açtı bahar; bi karadeniz yaylası kadar genişti, sonsuzluğu güvenli, masumiyetinin arkasına gizlenmiş tutkusu kadar kırmızı.


gözünü açtı bahar; üzerine yapışmış güzün kalın kabuğunu sıyırıp bıraktı.
baktı.
'artık korkmuyorum hayatın merkezinden!'


ılıkça esen rüzgara eşlik etti tek nota;
adı Fa.
uzun zamandır beklediği bahar gelmişti.
perde hafifçe aralandı.


adı aşk.."